به گزارش سرویس تاریخ «انتخاب»؛ ایزدی نوشته است: با آقای گورباچف آخرین رئیس جمهور شوروی نیز در ۱۳۷۳/۶/۲۹ ملاقات خداحافظی انجام دادم. او از اقداماتی که در دوره قدرتش انجام شده بود، رضایت داشت و خوشحال بود از اینکه در ایران دو دوست دارد. آقای ولایتی و آقای هاشمی رفسنجانی.

او در انتقاد به فعالیت‌های خودش و ایران گفت: "بعد از انقلاب اکتبر، تصور می‌کردیم همه باید به دنبال ما بیایند. شما هم می‌خواستید نشان دهید که تمام واقعیت در دستان شماست و همه باید از شما تأسی کنند. ما هر دو به فکر صدور انقلاب بودیم که شاید درست نبود. "

نکته جالب این بود که گفت: "من دو چیز را هرگز از خودم دور نمی‌کنم؛ یکی نامه امام و دیگری وصیت نامه او"

ایزدی در بخشی دیگر از خاطراتش آورده است: زمانی که گورباچف دیگر رئیس جمهور نبود، یعنی بعد از فروپاشی در تاریخ ۱۷/۱۱/۱۳۷۰ برای من فرصتی فراهم شد تا با او ملاقات کنم. قصد داشتم به خاطر اقداماتش از او تشکر کنم و گزارشی ار روابط به او دهم و از او بخواهم اگر می‌تواند به دولت کمک و مشورت بدهد، چراکه با توجه به مواضع یلتسین و گرایش او به غرب نگران بودیم با مشکلاتی مواجه شویم. پیش بینی می‌کردیم که در روابط دچار رکود شویم. از او برای سفر به ایران دعوت کردم که استقبال کرد و گفت در حال حاضر می‌تواند به ایران سفر کند اگر چه هیچ وقت این سفر محقق نشد.